De Keuze van Mieke
De term ‘The Missing Link’ wordt dikwijls gebruikt om te verwijzen naar het ontbrekende stukje in de evolutiepuzzel waarnaar al eeuwen wordt gezocht. Deze zomer neemt Growth Inc. u mee in een boekenreeks die ‘The Missing Link’ legt tussen boekaanbevelingen en het bedrijfsleven. Welke puzzelstukjes zijn nodig om het totaalplaatje van een onderneming te doen kloppen? Lees er meer over in onze nieuwe Summer Series.
William Wordsworths en Samuel Coleridge, Lyrical ballads
“…Therefore am I still A lover of the meadows and the woods, And mountains; and of all that we behold
From this green earth, of all the mighty world Of eye and ear,—both what they half create And what perceive;…”
De romantische dichters William Wordsworths en Samuel Coleridge hebben alleszins de ambitie om ons op een andere manier naar de wereld te doen kijken. Ons te laten nadenken over hoe we als mens leven op onze planeet en ons de natuur te laten herontdekken.
Wordsworth en Coleridge argumenteren via hun “Lyrical ballads” (1798) dat zij die op een inheemse manier samenleven met de natuurlijke omgeving op een unieke wijze in harmonie zijn met “de essentiële harststochten”. Door als mens op te gaan “in de prachtige en blijvende vormen van de natuur” ontspruit er een gevoel van eigenwaarde en gemeenschap, volledig in verbinding met de grond waarop we geboren zijn. De gedichten herinneren ons aan wat we missen in ons dagelijks leven.
Lyrical Ballads is geschreven vanuit een confrontatie met de opkomende geest van de industrialisatie. Het spontane collectief Wordsworth-Coleridge zag het daglicht doordat beide kunstenaren geloofden dat ze iets belangrijks te delen hadden, voorbij het vermaken of intrigeren als pure literaire bezigheid. Als een soort van manifest introduceren ze een nieuwe –in die tijd zelfs choquerende literatuur. Ze beoogden een meer serieuze en minder verheven manier van denken, met vagebonden als belangrijkste protagonisten binnen een wereld vervuld van ontwrichting en verarming.
Wanneer Wordsworth schrijft “Nature never did betray the heart that loved her, it is her privilege” voegt hij zintuig en ervaring samen. Alsof onze geest en zintuigen werkelijk betrokken zijn bij de creatie van wat ze ervaren, meer dan het louter waar te nemen of het louter te creëren. Het laatste gedicht ‘Lines written above Tintern Abbey’ door Wordsworth illustreert dit prachtig. Beeld en woord worden van elkaar doordrongen waardoor we als mens meer worden dan objectieve toeschouwer. De dichter wijst de lezer daardoor impliciet op de verantwoordelijkheden als wezenlijk onderdeel van de natuur.
De onderliggende boodschap van de dichtbundel is dat wanneer we meer filosofisch en romantisch geïnspireerd worden, we beter geïnformeerde en doordachte keuzes kunnen maken. Daarmee raken Wordsworths en Coleridge aan de eco-filosofie, waar de liefde voor en de wijsheid van de natuur centraal staat. Veel meer dan de ecologische implicaties van de romantiek, ligt de uitdaging in het ethisch vraagstuk; hoe verhouden we ons als mens met de wereld waarin we leven? De schrijvers bewijzen dat romantiek veel meer is dan waar ze wordt voor gezien: romantiek voorbij het tijdverdrijf.
De auteurs slagen er briljant in om ons naar de aarde en de natuur te laten kijken met nieuwe ogen. De verrassende en fijngevoelige gedichten bieden een levendig tegengewicht en schetsen aan de hand van romantische beelden een wereldbeeld dat vaak vergeten is. Door terug te grijpen naar sommige van deze romantische schrijvers en denkers als visionairen bij het vormen van wereldbeeld kunnen we het belang van de grond waarop we geboren zijn, herontdekken en herwaarderen.
